Zwolle

Vroeg, heel vroeg vertrokken wij (Margriet, Duzgun, Joris, Brammert, Tjitske, Dick en Corinne) op 7 oktober richting Amsterdam. Op weg naar de laatste mogelijkheid om onze stem te laten horen inzake de definitieve versie van het verkiezingsprogramma voor de verkiezingen van 2006.

Als locatie was gekozen voor het muziekgebouw in Amsterdam. Een prachtig gebouw aan het IJ, waar de voordeur slechts bereikbaar is met een loopbrug. Het hele gebouw was getomateerd met posters, ballonnen en bestelwagens in de nieuwe huisstijl bij de voordeur.

Ondanks het vroege tijdstip had het Zwolle-team er veel zin in! Joris was zichtbaar nerveus. Bang dat hij, ondanks alle voorbereidingen, iets zou missen of vergeten. Corinne, Brammert en Tjitske rookten nog hun laatste peukje, alvorens de trein in te stappen. Margriet vroeg zich af of haar voeten het wel de hele dag op die hoge hakken zouden uithouden.

Eenmaal aangekomen, was het een drukte van belang, ongeveer 700 SP-leden waren in de gelegenheid te stemmen. Na registratie en de file richting de koffie, haastten wij ons naar de Grote Zaal, die iets te klein bleek. Misschien is de SP iets harder gegroeid dan de organisatoren zelf hadden gedacht?

De kandidaten voor de kieslijst werd gepresenteerd. Voor Zwolle bijzonder spannend, omdat Düzgün waagde de concurrentie aan te gaan met Ron Abel, nummer 11 op de lijst. Vooraf hebben we nog geflyerd voor Düzgün, waarbij leden uit andere afdelingen vol enthousiasme meehielpen. Joris heeft een vurig betoog gegeven om toch voor Düzgün te stemmen! Na het stemmen was het afwachten geblazen op de uitslag, die pas aan het eind van de dag zou volgen.

Voorzitter Joris de Koning spreekt de zaal met 700 afgevaardigden toe om toch vooral te kiezen voor Düzgün. De kieslijst bevat nu slechts 1 allochtone Nederlander. Daarnaast is het noorden en oosten niet vertegenwoordigd. Een slechte afspiegeling van de samenleving, zo vond o.a. afdeling Zwolle.

Bob Fosko, sinds jaar en dag een fervent liedjes schrijver en SP-er, zong het nieuwe strijdlied voor de verkiezingen, waar om gelachen en geklapt werd door de zaal.

Het mooiste moment voor mij was de rede, liever gezegd preek, van Huub Oosterhuis. Grootgebracht als Rooms-katholiek heb ik menig liturgisch lied van hem mogen zingen in het kerkkoor en om deze bijzondere man 20 jaar later zulke mooie woorden te horen spreken bracht een brok in mijn keel teweeg. Huub had en heeft een energie die de hele zaal inspireerde. Na afloop had ik echt het gevoel: hier wil ik bij horen!

Huub Oosterhuis maakte indruk met zijn toespraak over het Christen-zijn.

Na de pauze werden wij vergast door de muziek van Ge Reinders, ons allen geheel onbekend en van mij had dat ook zo mogen blijven. Net opgefrist door de lunch, kreeg ik voor het eerst het gevoel, sjonge hoe lang nog. Als je ervan houdt zal het wel mooi wezen.
Maar aan alle goede dingen komt een eind en al gauw barstten de discussies los door middel van de spreektijd die de sprekers kregen om hun amendementen in te brengen cq de andere leden van hun goede ideeën te overtuigen. De spreektijd was per spreker 2 minuten en voor sommigen toch te kort.

Om klokslag half 2 was daar onze grote (of moet ik zeggen grootse?) leider Jan Marijnissen. Na al die jaren nog immer een begeisterd man en het schetste onze verbazing dan ook niet toen aan het eind van de dag bleek dat hij door de leden opnieuw was verkozen tot fractievoorzitter.

SP-voorman Jan Marijnissen hield een fel betoog. Strategisch stemmen doe je vooral door op de SP te stemmen, zo hield hij de aanwezigen voor. Zeker weten dat de VVD dan buiten boord gehouden wordt en de PvdA aan de macht komt met een linkse coalitie.

Na de satirische column van Marcel Verreck begon de tweede termijn. Daarvoor had de programmacommissie hun standpunten verdedigd en nu hadden de sprekers een tweede kans om een ieder ervan te overtuigen dat hun amendement toch echt beter was dan het huidige voorstel voor het verkiezingsprogramma. Margriet was kort en bondig, zoals het hoort! En Brammert was helder scherp en wist ook nog z’n hele tekst uit zijn hoofd te vertellen. Go Brammert!

v.l.n.r. Joris, Corinne, Jerry en Brammert. Elders in de zaal zaten Dick, Margriet, Düzgün en Tjitske.

Mij werd het inmiddels even teveel van het goede en heb genetwerkt ofwel even een wijntje genomen dat inmiddels klaar stond in de hal. Dit smaakte erg goed en nam een tweede. Ik besefte net op tijd dat er nog gestemd moest worden en heb de derde maar even laten staan...

De organisatie wilde moderniseren en had stemkastjes bedacht. Helaas hadden de meeste kastjes bij het uitdelen al een lege accu en moest er toch ouderwets worden gestemd met de stemkaart. De stemmingen duurden in verhouding met het aantal amendementen (350!) nog vrij kort, evenwel, het was ruim na 20.00 uur eer gestemd was. Wij als afdeling Zwolle hadden 5 amendementen in gebracht, waarvan 2 werden aangenomen. De overige aanpassingen die in de ledenvergadering waren aangenomen had Joris al vooruitlopend op het congres gecombineerd ingediend met andere afdelingen, om het aantal amendementen zo beperkt mogelijk te houden en de kans op succes groter. Sommige van deze amendementen werden overgenomen door de programmacommissie en worden daarmee verwerkt in het verkiezingsprogramma.

Na nogmaals een korte pauze, was er dan uiteindelijk de uitslag van de kieslijst! De gewoonlijk koelbloedige Düzgün moest toch wel toegeven dat hij voor de verandering toch wel gespannen was. Wij ook!! Resultaat van de stemming was, dat hij op nummer 28 onze provincie zal vertegenwoordigen!

De programmacommissie (met v.l.n.r. Ewout Irrgang, Krista van Velzen, voorzitter Harry van Bommel, Agnes Kant en Ronald van Raak) verdedigde haar programma met succes: de afgevaardigden stemden niet één keer afwijkend van het voorstelde stemadvies.

Ik heb het als relatief vers lid ervaren als boeiend, inspirerend en teambuildend !
Volgende keer ben ik er, als het aan mij ligt, weer bij!

Na een lange dag, een warme zaal en heel veel mensen, tekst en koffie, hebben wij de terugreis vermoeid ingezet. Er heerste toch wel teleurstelling over het verlies van Duzgun, maar we hebben het als een echt team gezamenlijk gedragen!

door: Corinne Plattel

SP-congres 2006