Zwolle

Afghanistan houdt de gemoederen in Nederland nog steeds behoorlijk bezig en terecht! De SP (en enkele andere organisaties) heeft gemeend dat met stil op je achterste blijven zitten, de situatie ook niet zal veranderen, dus de straat op!!!! Er zijn Afghanistan- kranten geproduceerd, getransporteerd en gedistri- bueerd naar de lokale afdelingen van de SP/Rood.

En daar ontmoetten wij elkaar, op een enigszins frisse woensdag namiddag, voor station Zwolle. Bram (met alle kranten), Annelies en ikzelf. De die-hards van ROOD Zwolle! We hebben het gebied voor het station geografisch in 3-en verdeeld, waarbij Annelies aan de kant van het streekbusstation ging staan, Bram naar de zebra richting de ABN-AmRo ging en ikzelf mij richting de stadsbussen (voor de Brasserie) heb opgesteld.

Allen met een flinke stapel Afghanistan-kranten onder de arm, want we hadden er zin in! In het begin voelde het voor mijzelf weer een beetje onwennig, maar hoe langer het duurde, hoe lekkerder het voelde! Het werkt ook enorm motiverend als je veel positieve reacties krijgt van passanten! Er was zelfs een buschauffeur die ook een krant wilde en dit duidelijk maakt door enkele keren luid zijn claxon te gebruiken. Wat minder positief was, was de aanwezigheid van een tweetal agenten van de politie, die ons er eerst op wezen, dag we onze ROOD vlag niet tegen de brasserie mochten zetten, wat nog wel te begrijpen was. We hebben grofweg van 5 tot 7 bij het station gestaan, en aan het einde hadden we allemaal een goed gevoel over de actie, en niet alleen omdat we flink wat kranten waren kwijtgeraakt, maar ook vanwege de vele positieve reacties!

Op donderdag hadden we (Annelies, Brammert en Joost) afgesproken bij ‘het bankje’ in de Diezerstraat. Bram kwam ook nog even langs om de kranten te brengen, maar hij moest daarna naar de vergadering van de SP toe. In de Diezerstraat kranten uitdelen werkt beduidend minder goed als bij het station, bleek al gauw. Mensen zijn niet in de stemming voor politiek, er lopen ook nogal wat mensen die überhaupt niet in politiek geïnteresseerd zijn. In de Diezerstraat ging het in veel gevallen ook meer om het voeren van (soms lange) gesprekken met voorbijgangers, die ook een mening hebben over deze kwestie en daar graag met ons over van gedachten wilden wisselen. Nadat het tegen een uur of negen weer aanmerkelijk rustiger werd, hebben we de fiets van Bram meegenomen naar een niet nader bij naam te noemen locatie, waar het tijd was voor wat warmere hebben, samen met Bram, Tjitske en Marion, die inmiddels uitvergaderd waren.